For English information on paper stocks, please visit the Canson Infinity website.
De keuze van het papier, de drager, is iets heel persoonlijks, net zoals het fotograferen zelf trouwens. Je kan naar eigen gevoel, en voor elke foto, perfect de drager afstemmen op het beeld. Het zou ook kunnen dat je bijzonder gecharmeerd bent door de ‘look and feel’ van een bepaalde papiersoort, bijvoorbeeld mat katoenen kunstpapier, waardoor je al je foto’s op zo’n papier wil afgedrukt zien. Als dat het geval is, dat is dat wellicht omdat dat papier naar jouw gevoel heel goed aansluit bij de boodschap van je foto’s …
Hoe dan ook, als je print (en ik pleit ervoor om dat te doen, want het is echt een meerwaarde), dan wordt papierkeuze een onlosmakelijk deel van het fotograferen. Niet enkel in de zin dat je achteraf het papier kiest dat je beeld complementeert, maar zelfs dat je bij het afdrukken rekening houdt met de papiersoort die je zal gebruiken. De keuze van het papier wordt dus best heel bewust gemaakt– ook bij het kopen van prints trouwens. Het aantal merken dat kunstpapier voor pigmentinkt op de markt brengt is intussen vrij groot, en de verschillende soorten papier die elk merk in zijn assortiment heeft, nog veel groter. Ik heb ervoor gekozen om exclusief museaal papier te gebruiken uit het ‘Infinity’-gamma van Canson vanuit opnieuw, subjectieve overwegingen. Het feit dat Canson al kunstpapier maakt sinds de tweede helft van de 16e eeuw, een gekende waarde is in de kunstwereld, en binnen het ‘Infinity’-gamma zowel klassiek kunstpapier (waarvan sommige soorten nog op traditionele manier vervaardigd worden, nl. op een rondzeefmachine) als klassiek fotopapier (bariet- en platinepapier) aanbiedt, sprak mij sterk aan. Voor gelijkaardige redenen had ik bijvoorbeeld ook voor Hahnemühle kunnen kiezen.
De nadruk op het museaal karakter (een term die vooral betrekking heeft op de kleurvastheid van de print – en vergis je niet, we spreken hier vlot over meer dan 100 jaar, en soms meer dan 200 jaar, vooraleer er een zichtbare impact op de kleuren optreedt) sluit dan weer aan bij de manier waarop ik fotografeer en mijn beelden uitkies: rustig en bedachtzaam, en sinds ik print, met een fysieke (liefst grote) foto in gedachten. In ieder geval, voor dragers die te beschouwen zijn als passend binnen de Europese papiertraditie, biedt Canson voor elk wat wils (met andere woorden, enkel nicheproducten zoals Japans washi-papier, zijn niet bij Canson te vinden). Meer info vind je bij Canson zelf.
Momenteel heb ik volgende papiersoorten in stock, zowel in vorm van losse A4 bladen als 24 inch (61 cm) rollen:
_ Rag Photographique
_ PrintMaKing Rag
_ Platine Fibre Rag
_ Baryta Prestige
Je kan papier voor pigmentprints onderverdelen op verschillende manieren, bijvoorbeeld op basis van hun glans (mat, satin/luster, glanzend, …), de aard van het substraat (houtvezel, katoenvezel, …), de textuur (glad, oneffen, …), de mate waarin het papier zuurvrij is, gebufferd is, of optische witmakers bevat, de mate waarin meer algemeen voldaan wordt aan conservatienormen, de helderheid (witwaarde), de kleur, het gewicht, … Alle vier de bovenvermelde soorten zijn vrij zwaar (respectievelijk 310, 310, 310 en 340 gsm – gram per vierkante meter) en dik, waardoor ze zonder meer kwaliteit uitstralen. In combinatie met Canons Lucia Pro inkt zijn de prints bovendien museaal en vertonen ze in goede bewaaromstandigheden geen enkele degradatie of kleurwijziging na meer dan 100 jaar (en zelfs na meer dan 200 jaar). Hun andere eigenschappen zijn dan wel weer vrij divers.
Rag Photographique
Rag Photographique is een glad, zuurvrij en gebufferd, mat katoenpapier dat geen optische witmakers bevat. Hoewel Canson het papier als ‘wit’ bestempelt, heeft het een zeer subtiele ambertint, die slechts zichtbaar is naast een vel gewoon kantoorpapier. Zoals gebruikelijk is de beprintbare zijde, die voorzien is van een coating, gladder dan de papierbasis. Het papier voldoet aan de ISO 9706 conservatienorm.
Details worden zeer goed weergegeven, en voor een mat papier is het vrij contrastrijk, en is de kleurverzadiging verrassend hoog. In één woord? Prachtig.
Canson omschrijft het aanvoelen als ‘sensueel’, en alle marketing speech terzijde zit men er welllicht niet zo heel ver naast: het papier straalt kwaliteit uit, evoceert het gevoel van een traditioneel kunstpapier, en voelt heel zacht aan. Maar ik ben dan ook verzot op de manier waarop een dik vel katoenpapier in de hand ligt …
Het beeld rechts toont de glans (m.a.w., geen) en de textuur (kijk in de gemaximaliseerde versie naar de mist) van een print van 25,5 bij 17 cm – wat je ziet is dus sterk uitvergroot. In realiteit en in normale kijkomstandigheden, zelfs van heel dichtbij, heeft het aanmerkelijk minder korrel dan wat hier zichtbaar is onder schuin licht.
PrintMaKing Rag
Geen idee wat men dacht toen men besliste om hoofdletters middenin de naam te gebruiken, maar dit papier is bijzonder. PrintMaking Rag, het vroegere BFK Rives, wordt in tegenstelling tot de drie andere vervaardigd op een rondzeefmachine, de manier bij uitstek om machinaal papier te produceren. Net zoals Rag Photographique, en zoals de naam aangeeft (‘Rag’) heeft het papier een basis van 100 % katoen. Het is zuurvrij om degradatie van het papier te voorkomen, bevat alkalische reserves tegen atmosferische schade door CO², ozon, vocht of vluchtige stoffen, en het voldoet aan de ISO 9706 conservatienorm. Als je niet vertrouwd ben met textuurpapier, zal je dit wellicht als vrij korrelig ervaren, maar de textuur is in werkelijkheid veel minder uitgesproken dan bij bijvoorbeeld Aquarelle Rag. Vooral bij grote afdrukken komt de korrel bijzonder mooi tot zijn recht. In tegenstelling tot zijn gladde tegenhanger Rag Photographique, is het papier minder helder en iets geler. Hooglichten met weinig inkt zullen bij een één op één vergelijking de eigenschappen van het papier laten doorschemeren.
Dit papier gedraagt zich grotendeels zoals Rag Photographique wat betreft scherpte, verzadiging en contrast, maar de textuur beïnvloedt wel degelijk de waarneming van scherpte en tonale gradiënten. Afhankelijk van het beeld en de grootte van de print kan dit de afbeelding complementeren of net niet. Voor mij persoonlijk is het een papier voor speciale gelegenheden.
De afbeelding links toont de glans (m.a.w., geen) en de textuur (maximaliseer de afbeelding en kijk naar de mist) van een print van 25,5 bij 17 cm – wat je ziet is dus sterk uitvergroot. In realiteit en in normale kijkomstandigheden, zelfs van heel dichtbij, heeft het aanmerkelijk minder korrel dan wat hier zichtbaar is onder schuin licht.
Platine Fibre Rag
Dit papier is in essentie een combinatie van dezelfde traditionele katoenpapierbasis die jarenlang terug te vinden was in de donkere kamer, en een moderne coating die toelaat om het papier te gebruiken voor digitale pigmentprints. Het staat gekend voor het vrij hoog contrast (hoge witwaarde en zwartwaarde) en de uitzonderlijke reproductie van grijstinten, en heeft een vrij glad oppervlak met een gestippelde finish. 100 % katoen, geen witmakers, zuurvrij en gebufferd; het voldoet ook aan de ISO 9706 conservatienorm.
Platine Fibre Rag heeft een dynamisch bereik dat zichtbaar groter is dan dat van de matte soorten hierboven, en heeft ook een diepere verzadiging. Het is voor veel printers het standaardpapier, omdat het in veel scenario’s (kleur, zwart-wit, hoog en laag contrast, detail, …) uitmuntende resultaten oplevert. Deze resultaten zijn ook meer ‘fotografisch’ (eerder dan traditioneel ‘fine art’) in vergelijking met de twee vorige; ze geven ook blijk van een meer rijke en realistische weergave. De Platine en Baryta Prestige hieronder zijn ook meer geschikt voor low key beelden, gezien ze meer details in de schaduwpartijen kunnen weergeven.
Het beeld rechts toont de gestippelde glans en oppervlaktetextuur verantwoordelijk voor het ‘luster’-effect, opnieuw op een 25,5 bij 17 cm print, dus opnieuw vergroot. In realiteit, zelfs van dichtbij, is er beduidend minder korrel te zien. De foto is enkel bedoeld om de oppervlaktekenmerken te illustreren, door een print te fotograferen onder scheerlicht – niemand zou het in zijn hoofd halen om een print op lusterpapier zo te belichten of te bekijken. Ik kan je verzekeren, de print ziet er fantastisch uit.
Baryta Prestige
Baryta Prestige bestaat uit een mengeling van alfa-cellulose en katoen, bedekt met een barietcoating. Het evoceert de ‘look and feel’ van een traditioneel (donkere kamer) barietpapier. Het voldoet ook aan de ISO 9706 conservatienorm, maar bevat een zeer lage hoeveelheid witmakers, die evenwel de duurzaamheid niet negatief blijken te beïnvloeden. Het papier bezit een hogere helderheid dan de andere drie, en het is iets gladder dan de Platine Fibre Rag. Het is ook iets zwaarder en stugger dan dit laatste, en heeft een (net) zichtbaar groter dynamisch bereik.
Esthetisch levert Baryta Prestige de meest ‘fotografische’ print op van de vier papiersoorten: een hoog contrast en verzadiging, met veel detail (ook in de schaduwen). Enkel beelden op RC (resin coated, dus plastiek) papier of bijvoorbeeld plexi spatten nog meer van hun drager, maar als je voor dergelijk effect wil gaan en voor echt papier, dan kom je bij Baryta Prestige terecht. De aanwezigheid van de alfa-cellulose is voelbaar, en hoewel ik zelf het tactiele van een katoenpapier verkies, is de manier waarop het papier aanvoelt niet langer relevant wanneer de print ingelijst wordt (wat meestal het geval is).
Het papier sluit zeer sterk aan bij Platine Fibre Rag, maar heeft een fijnere structuur.